Polowanie na jednorożca

*

Polowanie na jednorożca  jest zespołem 7 późnogotyckich gobelinów (jedna z nich została zniszczona) utkanych w Niderlandach. Tapiserie zostały utkane z wełny i jedwabiu. W nieznanych okolicznościach trafiły do majątku rodu La Rochefoucauld. Tematem cyklu jest średniowieczne dworskie polowanie. 

Przypuszcza się, że tapiserie zostały utkane dla Anny Bretońskiej na jej ślub z królem Francji Karolem VIII Walezjuszem.

Początek polowania

*

Jednorożec przy fontannie (jednorożec odnaleziony)

*

Jednorożec przechodzący przez strumień (jednorożec zaatakowany)

*

Jednorożec broniący się

*

Zabicie jednorożca i sprowadzenie go do zamku

*

Jednorożec w rajskim ogrodzie

*

Tapiseria Jednorożec w rajskim ogrodzie znajduje się na siódmym piętrze,  naprzeciw gobelinu z Barnabaszem Bzikiem i trollami. Za nią znajduje się Pokój Życzeń. Ps.: Tylko nikomu o tym nie mówcie.

Bubo scandiacus

*

Sowa śnieżna (Bubo scandiacus) zwana także puchaczem śnieżnym jest duży ptakiem z  wyraźną białą szlarą* i żółtymi oczami. Wokół dzioba  ma długie pióra, a nogi i palce są obficie są opierzone. Samiec jest prawie cały biały ( z nielicznymi plamkami), a samica ma bogato plamkowane upierzenie na wierzchu i prążkowane od spodu.

*

Występuje w tundrze Euroazji lub Ameryki Północnej. Zimuje w Skandynawii, Ameryce Północnej, Azji Środkowej, tajdze, a także w Polsce ( głównie na północy kraju). Zamieszkuje hale, łąki i pola uprawne. 

*

Gniazdo buduje na ziemi w płytkich zagłębieniach bez wyściółki. Pisklętami zajmują się obydwoje rodzice.

 Samce wydają monotonne "krooh". Podczas godów samiec ostrzega odgłosem "krek", samica pogwizduje.

*

Głównym pokarmem sowy śnieżnej są zające i lemingi*, rzadziej  inne ptaki i ryby. Poluje za dnia. 

*

Gatunek ten został dwukrotnie opisany naukowo przez Karola Linneusza w 10 edycji Systema Naturae, w 1758 roku.
Sowa śnieżna nazywana jest także: sową arktyczną, sową-duch, duchem tundry,skandynawskim ptakiem nocny i białym strachem północy.
Rumuńczycy wierzą, że dusza pokutującego grzesznika leci do nieba jako sowa śnieżna. 
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. W Polsce znajduje się pod ścisłą ochroną.
Sowa śnieżna jest dostępna w Magicznej Menażerii na ul. Pokątnej.

*

szlara - promienisty wieniec piór otaczających oczy sowy. Funkcją szlary jest zbieranie dźwięków z otoczenia do celów nawigacyjnych.

leming - niewielki, roślinożerny gryzoń z rodziny norników, zamieszkujący północną Eurazji i Amerykę Północną. Gdy spada liczebność lemingów, na świat przychodzi również mniej sów śnieżnych. Populacja lemingów bezpośrednio wpływa na liczebność tych sów.

Czarnoksiężnik z krainy Oz

*

Autor: Lyman Frank Baum 
Pierwsze wydanie: 1900 r.

Gdzieś za kolorową tęczą mieści się magiczna kraina Oz, w której Dorotka rozpoczyna swoją niezwykłą podróż. "Czarnoksiężnik z krainy Oz" to przepiękna historia dwunastoletniej Dorotki, która wraz z psem o imieniu Toto i trojgiem przyjaciół: Strachem na wróble, tchórzliwym Lwem i blaszanym Drwalem wyrusza na poszukiwanie słynnego Czarnoksiężnika. 

*

*

*

*

Proszę nie zaginaj grzbietu książki. Madame Irma Prince

Sok z dyni

Składniki:

• dynia
• jabłka
• banany
• pomarańcz
• cukier
• woda

Dynię, jabłka, banany i marchew obieramy, kroimy i wrzucamy do garnka. Dodajemy cukier i zalewamy wodą. Gotujemy, aż do miękkości. Wszystko miksujemy, czekamy do wystudzenia i dodajemy sok z wyciśniętej pomarańczy. 

[Alohomora]

Ania z Zielonego Wzgórza

*

Autor: Lucy Maud Montgomery 
Pierwsze wydanie: 1908 r.

Ania Shirley, wcześnie osierocona dziewczynka, wskutek nieporozumienia trafia do domu Maryli i Mateusza na Zielonym Wzgórzu. Obdarzona niezwykłą wyobraźnią dziewczyna, choć nieustannie wpada kłopoty,  zdobywa przyjaciół i odnajduje swój prawdziwy dom.

*

*

*

*

Proszę, o szacunek do książek. Madame Irma Prince

Dama z jednorożcem

Dama z jednorożcem to 6 późnogotyckich gobelinów* (= tapiserii, arrasów) , czyli jednostronnych tkanin utkanych z wełny i jedwabiu, dekorujących ściany. Tematem tego cyklu gobelinów są zmysły ludzkie: Smak,  Dotyk, Słuch, Węch, Wzrok i  À mon seul désir (Mojemu jedynemu pragnieniu).

Gobeliny znajdują się na 7 piętrze w wieży Gryffindoru. Wykonane zostały w Paryżu u schyłku XV stulecia.

*

 Słuch
*

 Dotyk
*

 Węch
*

Wzrok

*

Smak

*

À mon seul désir

*
Powieściopisarka George Sand wspomniała o Damie z jednorożcem w swym utworze ,,Jeanne''. 

George Sand, Eugene Delacroix

*

[Alohomora]

*Termin ten  pochodzi od nazwiska rodziny Gobelin, od której odkupiono ich paryską manufakturę i przekształcono w manufakturę królewską.

Achillea milefolium

Na pierwsze wzmianki drukowane na temat krwawnika pospolitego (Achillea milefolium) natknięto się w dziele z 1554 r., którego autorem był flamandzki botanik Carolus Clusius. Roślina ta występuje pospolicie w prawie całej Europie, Azji, Ameryce i Australii.  Surowce lecznicze to ziele i kwiaty (działają silniej niż ziele).

*

Morfologia

Łodyga jest prosta, słabo rozgałęziona, ma silny zapach.
Liście ciemnozielone, pierzaste, wiotkie, wiosną przy ziemi tworzą gęste rozetki.
Kwiaty białe lub jasnoróżowe z żółtawym środkiem, drobne, 5-ciopłatkowe zebrane w baldaszki.

 

                                                                  *                                                        *        

Zbiór i suszenie

  Ziele zbieramy w okresie kwitnienia, na wysokości ok. 10 cm nad ziemią w  miejscach położonych z dala od osiedli mugoli, dróg i innych źródeł zanieczyszczeń.
  Suszymy w miejscu zacienionym i przewiewnym (rozłożone cienką warstwą albo powiązane w cienkie pęczki i zawieszone).

Właściwości ogólne

Ziele: przeciwkrwotoczne, żołądkowe, rozkurczowe, przeciwzapalne
Kwiaty: przeciwzapalne, przeciwskurczowe, bakteriostatyczne

Rezultaty stosowania rośliny:

zewnętrznie (napary, kąpiele, płukanki):

• łagodzi stany zapalne ran i skóry, oparzenia, odmrożenia, dezynfekuje, przyspiesza gojenie, leczy drobne skaleczenia, otarcia, owrzodzenia, działa przeciw objawom egzemy, kąpiel stosowana w przypadkach krwawień
•  łagodzi bóle reumatyczne, ból w przypadku zapaleniu oka, płukanie jamy ustnej działa skuteczne na zapalenia jamy ustnej spowodowanych chorobą dziąseł

wewnętrznie (herbaty):

• poprawia przemianę materii, pobudza apetyt, zwiększa wydzielanie soku trawiennego i żółci, pomaga przy niestrawności, wzdęciach, kurczach jelit i chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy
• łagodzi bóle wywołane krwawieniem miesięcznym i reguluje cykl miesięczny, łagodzi objawy menopauzy, posiada właściwości estrogenne
• pobudza krążenie krwi i pomaga leczyć choroby spowodowane zaburzeniami krążenia, takie jak migreny, hemoroidy, owrzodzenia i zapalenia żylaków, obniża ciśnienie krwi
• pomaga przy młodzieńczych problemach skórnych, łagodzi stany zapalne skóry
• regularne spożywanie krwawnika zapobiega chorobom i pobudza układ odpornościowy
• wykazuje działanie przeciwutleniające (skuteczne w zwalczaniu cukrzycy i nowotworów)
• ma właściwości moczopędne, działa robakobójczo i  wyksztuśnie

Ziele w kuchni

Młode liście o gorzkawosłonym, korzennym smaku stosuje się jako dodatek do sosów i zup.


Zastosowanie

Uwaga! Zastosowanie krwawnika może wywoływać podrażnienia u osób o  skórze wrażliwej.

KWIATY:

NAPAR – pić na problemy z układem oddechowym (np. zbyt duża akumulacja flegmy) w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, stosować do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła lub używać zewnętrznie do przemywania skóry zainfekowanej egzemą. Łyżkę kwiatów krwawnika zalać wrzątkiem z półtorej szklanki i zaparzać pod przykryciem 15 minut.Odstawić na 15 minut i przecedzić.Pić 3 razy dziennie porcjami.
INHALACJA – na problemy z gorączką sienną lub umiarkowaną astmę, używać świeżego krwawnika w gotowanej wodzie.


LIŚCIE:

NAPAR - łyżkę ziela zalać wrzątkiem w ilości półtorej szklanki i naparzać pod przykryciem 15 minut.Odstawić na 15 minut stosować w przewlekłych zaburzeniach trawiennych z krwawieniem.W zaburzeniach miesiączkowania i dla usunięcia z organizmu związków toksycznych pić 3 razy dziennie po 2/3 szklanki naparu. Do kąpieli brać 2 – garście ziela na 2 litry wody.
ŚWIEŻE - aby zatrzymać krwawienie z nosa, należy umieścić liść krwawnika w nozdrzu.
OKŁAD Z PAPKI – owinąć umytymi, świeżymi liśćmi krwawnika rany lub otarcia do krwi.
SOK - przy awitaminozach  osłodzony miodem i rozprowadzony mlekiem pić na czczo po 2 – 3 łyżki dziennie.


CZĘŚCI NADZIEMNE:

NAPAR – na obniżenie gorączki lub jako środek pomagający w trawieniu.
KOMPRES – na złagodzenie żylaków (namoczyć tampon w naparze ziołowym)

Ciekawostki

• Łacińska nazwa rośliny (Achillea) pochodzi od imienia Achillesa, który podobno używał tego ziela do leczenia ran (uleczył nim ponoć Telefosa, którego uprzednio zranił włócznią). 
• W średniowieczu żołnierze leczyli urazy liśćmi tego zioła, stąd też niektóre jego nazwy: Soldier’s Woundwort (żołnierskie ziele na rany), Nosebleed Plant (roślina na krwawienie z nosa), Staunchwort( ziele do tamowania krwawienia), Bloodwort (krwawe ziele) and Military Herb (wojskowe/żołnierskie ziele).
• Olejek eteryczny posiada między innymi cholinę,  sole mineralne (sole cynku i magnez) oraz gorzki glikozyd achilleinę, która pomaga w hamowaniu wewnętrznego lub zewnętrznego krwawienia.
• Krwawnik  jest stosowany w skrzydle szpitalnym przykładowo na krwawienie z nosa wywołane spożyciem Krwotoczków Truskawkowych*. Leczenie polega na umieszczeniu liścia krwawnika w nozdrzu.

* informacja zmyślona przez autorkę tego posta

Frytki warzywne

Frytki:

• korzeń selera
• korzeń marchwi
• korzeń pietruszki
• bulwa ziemniaka

Marynata:

• olej z rzepaku/ oliwa z oliwek
• sproszkowana słodka papryka
• cząber (suszone liście tego ziela)
• suszone liście bazylii
• sól kamienna/ morska/ himalajska

Wszystkie warzywa obieramy i kroimy w słupki (ok. 1 cm szerokości). Do miski wlewamy olej/ oliwę i dodajemy wszystkie przyprawy. Dodajemy warzywa i wszytko dokładnie mieszamy. Na blaszce wyłożonej pergaminem rozkładamy równomiernie frytki. Wkładamy do piekarnika nagrzanego do 200*C co 15 min. sprawdzając stan upieczenia i przerzucając je w celu równomiernego upieczenia sie frytek. Po ok. 45 min. wyjmujemy z piekarnika i czekamy, aż trochę ostygną.

[Alohomora]

Salamandra salamandra

*

  Salamandra plamista (Salamandra salamandra)  zwana także jaszczurem ognistym to największy płaz ogoniasty w Europie zamieszkujący górskie lasy i wyżyny. Często spotkać ją  można na terenie w Tatr i Sudetów. 
  Prowadzi samotny tryb życia. Żeruje o zmroku i w nocy lub w deszczowe dni. Żywi się ślimakami, dżdżownicami, a także owadami i wijami. 
  Gatunek ten wydziela gęsty, biało-żółty, gorzki w smaku jad, którego zapach niektórzy określają jako waniliowy. Zawiera on między innymi salamandrynę. Drażni on silnie śluzówkę i powoduje pieczenie. Dla człowieka jest niegroźny, choć może podrażnić oczy, dlatego na wszelki wypadek zleca się, by nie dotykać tego zwierzęcia.
  Salamandra plamista ma czarną, wilgotną skórę w żółte plamy. Nie występuje taki sam osobnik o identycznym układzie plam. Nie potrafi pływać, choć rodzi swoje młode w strumyku.

*

  Pierwszego opisania gatunku dokonał Karol Linnaeus w 1758 roku. Salamandra plamista jest prawnie chroniona przez Ministerstwo Magii.

*

  W dawnych czasach wierzono, iż salamandry rodzą się i żyją w ogniu, są nań odporne, a nawet potrafią ugasić pożar*. Spotkanie salamandry za dnia wiązano z nadejściem deszczu**. Wierzono, także że salamandra jest w stanie zatruć  wodę w całej studni*** lub owoce w sadzie. Alchemicy uważali, że można z ich skóry pozyskać złoto lub znaleźć i ulepszać Kamień Filozoficzny. W czarnej magii służyły do rzucania uroków i zaklęć śmiertelnych. Wierzono też, że żyją w nich pokutujące dusze.  Chińczycy wierzyli, iż zaszycie skóry salamandry w swoim płaszczu uchroni ich przed ogniem w razie pożarów. Medycy sporządzali z niej olejki jako środek przeciw wypadaniu włosów, a jej krew miała być swoistym panaceum. Kiedyś zakopywano je żywcem pod nowo wybudowanymi domostwami - miały one chronić przed pożarem.

*

*salamandra w języku perskim oznacza „żyjąca w ogniu”, nazywana jest także córą ognia. Salamandry kryjące się pośród drew przygotowanych do ogniska, w momencie jego rozpalenia uciekały. Wyglądało to jakoby narodziły się z płomieni. (często hibernują pod korą drzew - przynosząc drewno z lasu znosimy także je do miejsca paleniska. Te budząc się pod wpływem temperatury uciekają) 
**salamandry żerują w deszczowe dni
*** salamandry nie potrafią pływać - topiąc się w wodzie zatruwały ją jadem i poprzez swoje martwe, rozkładające się ciała

*

*