Wężymord czarny korzeń, skorzonera hiszpańska (Scorzonera hispanica) pochodzi z południowej i środkowej Europy oraz Azji (Dagestan, Kaukaz, Syberia Zachodnia, Zakaukazie), ale za jej ojczyznę uchodzi Hiszpania.
Morfologia
Liście długie,wąskie. (Uwaga! Nie mylić z żywokostem)
Kwiaty żółte, kwiatostany przybierają formę koszyczka.
Korzeń z ciemnobrunatną lub czarną skórką i białym wnętrzem. Dorasta do 30 cm długości.
Zbiór i suszenie
Posadzony wczesna wiosną jest zbierany jesienią (październik, listopad).
Po wykopaniu usuwamy liście, a korzenie przechowujemy pionowo w skrzyniach z wilgotnym piaskiem.
Właściwości ogólne
Korzeń:
- działa przeciwzapalnie, wzmacnia odporność, odtruwa
- pomaga w dolegliwościach układu pokarmowego
- zapobiega rozwojowi miażdżycy
- wspomaga funkcje skóry, leczenie trądziku i liszaja
- ważny w diecie osób osłabionych i przemęczonych, chorym na osteoporozę, cukrzyce
Zastosowanie
Uwaga! Wężymord wydziela sok, który barwi na czerwono. Obrana skorzonera szybko ciemnieje (skropienie sokiem z cytryny zapobiega ciemnieniu korzenia).
Jemy na surowo, gotujemy lub pieczemy. W smaku przypomina szparagi.
Ciekawostki
- włoskie „scorzone” oznacza czarnego jadowitego węża, a starofrancuskie 'scorzon' - żmiję
- Odyseusz uchronił się nim przed zaklęciami Kirke.
- Rzymianie nazywali wężymord zimową szparagą
- Pierwotnie wierzono, że sok z jego korzeni ma moc odtruwania ciała po ukąszeniu żmii, co jest nieprawdą.
